Dziurawiec

Właściwości dziurawca znane były już od bardzo dawna. Odkryto do już w prasłowiańskich osadach Biskupina – sprzed 2500 lat! W medycynie ludowej Europy, Azji i Ameryki Południowej stosowany był jako lek uniwersalny, leczący niemal wszystkie choroby, przede wszystkim: zaburzenia trawienia, schorzenia wątroby i pęcherza żółciowego, choroby kobiece, przemiany materii oraz doskonały środek gojący rany. Lubość Syberii nazwała dziurawiec „zielem na 99 dolegliwości”…

Występowanie

W  miejscach silnie nasłonecznionych, na miedzach, wzgórzach, brzegach lasów, przy rowach i drogach.  Jest wskaźnikiem jałowości gleby.

Surowiec zielarski

Stanowi ziele dziurawca, które zbiera się na początki kwitnienia. Ścina się wierzchołki pędów do 35 cm za pomocą noża lub sekatora. Ziele suszy się w miejscach przewiewnych, zacienionych. Niedopuszczalne jest suszenie ziela w słońcu. Dobrze zebrane i wysuszone ziele powinno zachować naturalną barwę: liście i łodygi – zieloną, kwiaty – żółto złocistą. Surowiec nie może zawierać pędów z przekwitłymi kwiatami i zdrewniałych łodyg.

Cenne substancje

Garbniki, flawonoidy (hiperycyna, hiperforyna), olejek eteryczny, antocyjany, witamina C i K.

Lecznicze działanie

• Stosowany jest w charakterze leku rozkurczającego m.in. dróg żółciowych, zastoju żółci w pęcherzyku żółciowym, początkowych objawach kamicy żółciowej oraz w chorobach wątroby;

• Pomocny także w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka i jelit, zmniejszonym wydzielaniu soku żołądkowego, braku apetytu, zgadze, wzdęciach, wiatrach, biegunce oraz bólach brzucha;

• Wykazuje działanie pobudzające pracę serca;

• Ma działanie uspokajające – zalecany jest przy wyczerpaniu nerwowym jak również w leczeniu depresji;

• Stosowany wśród dzieci, które mają lęki w nocy oraz się moczą;

• Zewnętrznie stosuje się go jako środek ściągający, przyśpieszający regenerację tkanek i gojenie się ran;

• Wspomaga leczenie bielactwa, czyli zaniku pigmentu skóry;

• Pomocny także na wzmocnienie dziąseł przy stanach zapalnych;

Dziurawiec w kuchni…

Liście i wierzchołki pędów: w okresie od kwietnia do lipca można używać jako przyprawy do herbaty, gorzkiego likieru, wina ziołowego, wódki oraz aromatyzowania olejów korzennych.

Są także zdrowym składnikiem zup, sałatek, potraw z jaj – polecam przepyszną jajecznice czy omlet. Ziołowa pasta godna jest także uwagi.

Kwiaty: w okresie od kwietnia do końca czerwca kwiaty nadają się w roli jadalnej dekoracji sałatek, kanapek i jako aromat do barwienia warzyw i oleju jadalnego.

Smak: ziele ma cierpko-aromatyczny smak podobny do czarnej herbaty, natomiast kwiaty mają delikatny słodki smak.

Dziurawiec w kosmetyce…

Znany olejek z dziurawca, który zalecany jest do pielęgnacji suchej, pękającej skóry –  olejek oczyszcza ją, łagodząc jej stan zapalny.

UWAGA! 

Przyjmowanie dziurawca zwiększa wrażliwość na światło słoneczne. W przypadku intensywnego nasłonecznienia i wrażliwości na nie może dojść do wystąpienia zaczerwienień skóry. Dzieje się tak za sprawa obecności hypercyny, która obecna jest w przetworach dziurawca sporządzanych na bazie alkoholu. Wyciągi wodne np. odwary nie zawierają hypercyny

 ♥  ♥  ♥  ♥ 

Monika Bulik

zielarka, pasjonatka zdrowego stylu życia

coach przemiany

Karpacki Sekret ♥ Inspirowany naturą gór!

Literatura:

1. Guido Fleischcauer, J. Guthmann, R. Spiegelberger, „Jadalne rośliny dziko rosnące”
2. Mikołajczyk, A. Wierzbicki „ZIOŁA źródłem zdrowia”